تو کدوم وری هستی؟!

سکانس اول:

بابای عروس دم در سالن ایستاده و یه تسبیح دستشه و هی صلوات میفرسته...باهاش که سلام علیک میکنی سرشو بالا نمیاره...خوشحال میشی که این مجلس یحتمل باید صلواتی باشه

سکانس دوم :

طناز ، چه قشنگه چشمات...صدا انقدر زیاده که از بچه و پیر و جوون یکی یه دستمال کاغذی تو گوشای مبارکشون چپوندن تا بلکه صدای آهنگ پرده گوششونو پاره نکنه!

سکانس سوم :

خواننده سالن آخر مجلس میگه خب حالا نوبت پدر عروس خانمه...آقا بفرمایید...
-بسم الله الرحمن الرحیم...اللهم عجل لولیک الفرج !!!


خودمونو مسخره کردیم همین :| این مدلی میخوایم جوونمون
خوشبخت بشه!

راستی تو کدوم وریی؟؟؟!



+ سبحه بر کف، توبه بر لب،دل پر از شوق گناه/ معصیت را خنده می آید ز استغفار ما...

مقلد...

خیلی وقت پیش ها ، یعنی حدود 10 -15 سال ِ پیش ... منو نگین جان از طریق رادیو ، شبکه قرآن ، موقع نماز همراه با رهبر عزیزم نماز را میخواندیم...آن قدر صوتش به دلم نشسته بود که تمام نمازهای مثلا باحالم را با لحن آقایم میخواندم...هنوزم  که هنوزه پشت میکروفون ، موقع نماز ظهر خودش که نه ! ولی شبیهش را برای بچه هایم میخوانم...بچه های مدرسه

همین دیروز پریروز بود که یک آن با صدای یکی شبیه خودم ، به خودم آمدم...شاگرد نازنینم :) داشت مثل من ، من که نه ! آقایم نماز را پشت میکروفون میخواند...و چه قدر لذت بخش است وقتی میبینی هر روز به تعداد این مقلدین اضافه میشود...:)

هدف به سمت احساسات...شلــیـــکـــــــ

امروز یه دانش آموز با محبتی حدود 15 تا کارت تبریک عید درست کرده بود.که با تمام شوق و ذوق میرفت سمت معلما و بهشون کارت و می داد.یکی از صحنه هایی که امروز دیدم و فک میکنم تا عمر دارم تو ذهنم میمونه اینه که وقتی این دانش آموز کارت تبریکشو با ذوق فراوون به معلم قرآنش !!! تحویل داد ، اولین واکنش معلم این بود : این چی هست حالا؟من بهتون گفته بودم درست کنین ؟مکث طولانی ...خب باشه ممنون ( همه این صحنه ها رو مجسم کنید که دست دانش آموز به سمت معلمش درازه و هنوز خانم کارت رو تحویل نگرفته ! )

هیچ وقت سعی نکنیم بزنیم تو حال طرف ، یه لحظه خودمونو بذاریم جای اون شخص مقابل ببینیم چه قدر توقع داریم اطرافیان تحویلمون بگیرن ...افتخارت این نباشه که زدی تو پوزه احساسات طرفت ، افتخار کن به این که میتونی دل همه رو به دست بیاری...